Co to jest agile?

Co to jest agile, czym jest zwinność i jakie są jej zasady? Czy Agile równa się Scrum, czy może to dużo szersze pojęcie? Jakie korzyści płyną z wdrożenia tego podejścia w organizacji?

Z tego artykułu dowiesz się następujących podstaw zwinności:

Co to jest agile? 

Agile to podejście do pracy zespołowej, polegająca na działania w krótkich odcinkach czasu z regularną rewizją postępów, planów oraz ich adaptacją. Podejście to wywodzi się z IT, w którym wykorzystywane jest od wielu lat, natomiast dzisiaj zdobywa coraz większą popularność także w innych branżach niemających nic wspólnego z technologiami.

Jakie są główne korzyści agile?

Najistotniejsze korzyści, jakie daje podejście zwinne to:

• Wspiera rozwiązywanie złożonych problemów biznesowych, głównie dzięki innowacyjnym pomysłom, które pochodzą od współdziałającego ze sobą zespołu, 
• Obniża ryzyko niepowodzenia inicjatywy, zarówno jeśli chodzi o obszar wykonawczy (czy umiemy to zrobić?), jak również biznesowy (czy robimy właściwe rzeczy?) oraz społeczny (czy ten zespół potrafi ze sobą współpracować?).
• Dostarcza więcej wartości z tej samej inwestycji, gdyż promuje świadomie selekcjonowanie tego, co robimy i rezygnowanie z tego, co zbędne,
• Biznes może szybciej zarabiać na produkcie czy usłudze, gdyż przyspiesza dostarczanie do odbiorcy tego, co wytwarza zespół przy wybranie minimalnej, aczkolwiek wartościowej wersji rozwiązania. Organizacja nie czeka na pełną, ostateczną wersję rozwiązania, a dodatkowe elementy dodawane są podczas kolejnych kroków rozwojowych, 
• Zwiększa zaangażowanie osób pracujących w zespole dzięki dobrze zdefiniowanemu i zrozumianemu celowi, do którego wspólnie dąży zespół oraz współpracy motywującej zespoły do działania,  
• Ułatwia wprowadzanie zmian w trakcie prac, co jest możliwe dzięki pracy w małych krokach. Jeśli okaże się, że trzeba skorygować kurs działania i obrać inną strategię (czy to na poziomie zespołu, czy też organizacji), to agile to umożliwia.

Jak wykorzystać agile w praktyce?

Podzielimy się z Tobą 4 zasadami podejścia zwinnego opatrzonymi przykładowymi praktykami, od których możesz łatwo zacząć wykorzystywać podejście zwinne.

1. Współdziałanie

Jest to najbardziej rozbudowana forma współpracy, gdzie grupa osób tworzy zespół, który realizuje bardzo dobrze określony cel.

Współdziałanie może występować na dwóch płaszczyznach:

• wewnątrz zespołu projektowego,
• między zespołem a klientem lub odbiorcą tego, co dostarczamy.

Już samo tak bliskie współdziałanie jest pewnym rodzajem praktyki zwinnej.

Przykładowa praktyka: codzienny stand’up

Innym przykładem praktyki, która mocno wspiera tę silną współpracę, jest praktyka codziennego spotkania zespołu, zwanego zwykle codziennym stand’upem. Dzięki tym spotkaniom, zespoły zwinne regularnie synchronizują się w temacie obecnego postępu prac, sprawnie komunikują sobie ewentualne zagrożenia oraz dopasowują swoje najbliższe plany do zmieniającego się otoczenia.

Praktyka codziennego stand’upu jest całkiem prosta w implementacji, gdyż wystarczy ustawić regularny cykl codziennego, krótkiego spotkania. Jak długo powinno trwać takie spotkanie? To zależy od zespołu, ale możesz się spotkać z wytyczną, że nie powinno trwać dłużej niż 15 minut, jednak jeśli masz duży projekt lub duży zespół, możesz potrzebować więcej czasu. Istotne jest trzymanie się założenia, że ma to być krótkie spotkanie, po którym wszyscy w zespole powinni wiedzieć, gdzie są z postępem prac i jaki jest plan na nadchodzący dzień.

2. Dostarczanie

Jedną z istot tego, co to jest agile, jest dostarczanie na jak najwcześniejszym etapie małych kawałków rozwiązania, będących efektami pracy zespołu. Są ku temu dwa fundamentalne powody:

• po pierwsze chcemy, jak najszybciej nauczyć się, czy to, co realizujemy, odpowiada na prawdziwe potrzeby naszego klienta,
• po drugie chcemy jak najwcześniej zacząć dostarczać wartość biznesową.

Owa wartość biznesowa może być wielorako rozumiana, w zależności od kontekstu i tego, co realizuje zespół. Mogą to być konkretne rezultaty finansowe w postaci przychodów czy oszczędności, ale również aspekty jakościowe, usprawnienia dla pracowników czy wartość dodana dla odbiorców rozwiązania.

Wartość biznesową należy doprecyzować w ramach konkretnego zespołu, a następnie działając zgodnie z zasadą agile: dostarczać ją możliwie jak najwcześniej i regularnie w kolejnych krokach.

Przykładowa praktyka: przyrostowość

Praktyką, która wspiera dostarczanie, jest przyrostowość. Polega ona na częstym oddawaniu klientowi gotowych kawałków tego, co wytwarzamy. Te kawałki są częścią pewnej większej całości, a każdy z tych kawałków może sam z siebie dostarczać wartość biznesową i jest okazją do tego, żeby się nauczyć, czy to, co robimy i w jaki sposób to robimy, jest właściwy.

Niektórzy przyrostowe podejście nazywają też MVP, jednak zachowaj ostrożność: w praktyce dla każdej organizacji pojęcie MVP może znaczyć coś zupełnie innego.

3. Refleksja

Kolejnym elementem zwinności jest regularna refleksja, czyli zatrzymanie się i sprawdzanie „jak jest w rzeczywistości”. Po to wykonuje się pracę w małych krokach, aby mieć okazję, do zweryfikowania dokąd się zmierza i czy udaje się osiągnąć zamierzone rezultaty. 

Dobra refleksja może opierać się na dwóch fundamentach. Po pierwsze, poddajemy refleksji dostępne dane. Przykładowo, jeżeli działanie zespołu ma zwiększać przychód z pojedynczego klienta, należy śledzić jak zmienia się ta miara w czasie i jak koreluje się z działaniami zespołu. Po drugie, warto z perspektywy zespołu dokonać introspekcji, czyli zastanowić się, jak się mi pracuje w zespole, czego mi brakuje i co można byłoby poprawić.

Częstą pokusą jest, aby refleksji nie dokonywać. Odpuścić ją z powodu natłoku pracy i po prostu „lecieć dalej” z zadaniami. Jest to pułapka, która w najgorszym scenariuszu prowadzi do całkowitego porzucenia refleksji.

Przykładowa praktyka: stopklatka

Stopklatka to świadome umówienie się w ramach zespołu, że regularnie, np. co tydzień albo co dwa tygodnie, zespół znajdzie chwilę i zorganizuje spotkanie lub wyznaczy część istniejącego już spotkania, kiedy to odpowie sobie na kilka pytań typu:

• Co udało się nam zrealizować?
• Jak się nam pracowało?
• Jakim zespołem jesteśmy?
• Jak się nam komunikowało?
• Co nam przeszkadzało? 

4. Usprawnianie się

W usprawnianiu chodzi o to, żeby zespołowo poprawiać się w tym, co jest wykonywane i jak jest wykonywane. Fundamentem jest tu założenie, że zawsze jest coś, co możesz usprawnić.

Poszukaj razem z zespołem, co możecie poprawić, jak będziecie pracować inaczej w kolejnym cyklu, co zmienicie. Potraktuj to jako eksperyment, który zawsze kończy się pozytywnie: albo się uczysz, co nie działa, albo się usprawniasz. Buduj z zespołem proste hipotezy, co byś chciał zmienić, a następnie ustal czego się spodziewasz się po przeprowadzeniu eksperymentu. Ustal ramy czasowe i określ, po czym poznasz, że eksperyment się udał. 

Te 4 zasady bazują na modelu Heart of Agile autorstwa Alistaira Cockburna, który jest dla nas najważniejszą inspiracją w temacie definiowania co to jest agile, innymi słowy: czym jest porządnie rozumiana zwinność. 

Jesteśmy ciekawi, jak w Twojej organizacji jest rozumiane co to jest agile i czy te 4 zasady są praktykowane. Będziemy wdzięczni za podzielenie się tym w komentarzu, a także przesłanie tego artykułu osobom, którym nasza odpowiedź na pytanie co to jest agile może rozjaśnić istniejące niejasności.

Dodatkowe materiały

• Heart of Agile
• Czym jest wartość biznesowa w Agile?
• Nie mamy już co usprawniać
• Porządny Codzienny Scrum
• Webinar Co to jest Agile?

Transkrypcja odcinka „Co to jest agile?”

Kuba: W tym odcinku zdefiniujemy podstawę tego, czym jest zwinność, inaczej mówiąc co to jest agile. Wiele osób, szczególnie zaczynające szukać treści o agile, automatycznie wpada w skojarzenie, że agile to konkretna metoda Scrum. A uważamy, że dobrze jest zrozumieć podstawy i to, czym naprawdę jest porządnie rozumiana zwinność. 

Jacek: O czym powiemy w odcinku? Zdefiniujemy co to jest agile. Opowiemy o korzyściach stosowania podejścia zwinnego. Przedstawimy konkretne zasady, czyli na czym polega praca zwinna. W ostatniej części odeślemy Cię do materiałów dodatkowych.

Kuba: Ale, zanim zaczniemy, przypominamy, że jeżeli chcesz pogłębić wiedzę jeszcze bardziej niż robimy to w podcaście, to znajdziesz nasze płatne produkty na stronie porzadnyagile.pl/sklep. To przejdźmy do pierwszej części. Co to jest agile? 

Jacek: Jest to metoda pracy zespołowej, która polega na pracy w krótkich odcinkach czasowych i regularnych rewizji postępów i planów oraz ich adaptacji. Metoda ta ma swoje korzenie w IT, gdzie jest stosowana z powodzeniem od kilkudziesięciu lat, natomiast staje się też coraz bardziej popularna w wielu branżach i w zespołach niemających nic wspólnego z IT. 

Kuba: Ok, skoro już wiemy co to jest agile, to jakie korzyści daje agile? 

Jacek: Przede wszystkim pomaga lepiej rozwiązywać złożone problemy biznesowe. Mamy tutaj na myśli wszelkiego rodzaju innowacyjne rozwiązania, których nikt przed nami wcześniej nie realizował. Wszelkiego rodzaju obszary, które są niejasne, niedodefiniowane i tak do końca nie wiadomo, jak sobie we właściwy sposób z nimi poradzić. 

Kuba: Drugą korzyścią, jaką daje agile jest to, że obniża ryzyko niepowodzenia inicjatywy. Agile tych ryzyk może ominąć sporo. Tych ryzyk jest zazwyczaj w danym zespole, który realizuje jakiś projekt i inicjatywę, przedsięwzięcie całkiem sporo.

Mogą być to ryzyka techniczne, czyli trochę nie wiemy jak to zrobić. Pewne rozwiązania mogą nam nie wyjść albo mogą się nie udać tak jak sobie wyobrażamy. Mogą być ryzyka biznesowe. Rynek może tego nie zaakceptować, nasi partnerzy, współpracownicy. No i mogą być też ryzyka, takie społeczne. Możemy się dobrze nie dogadać w zespole. Może się okazać, że mamy jakieś błędy komunikacyjne na styku z zespołem i resztą świata. Więc tych ryzyk w tego typu przedsięwzięciach, projektach, sytuacji, które mogą pójść nie tak, jest całkiem sporo i agile pomaga je ominąć. 

Jacek: Trzecia korzyść. Agile dostarcza więcej wartości z tej samej inwestycji. Podejście zwinne promuje bardzo świadome selekcjonowanie tego, co w ramach konkretnej inicjatywy czy inwestycji realizujemy, jak również świadome rezygnowanie z tego, co uznajemy, że jest zbędne.

Kuba: Czwartą korzyścią z agile’a jest to, że przyspiesza dostarczanie do odbiorcy tego, co robi zespół. Cechą zwinnych zespołów jest to, że szuka się minimalnej wersji rozwiązania, najczęściej albo uproszczonej, albo realizującej tylko wybrany aspekt tego czegoś, co planujemy jako całość. I ta mniejsza część może być dostarczona szybciej. Nie czekamy na te pozostałe elementy. Można je, i zespoły zwinne to robią, dodają je później w kolejnych jakichś krokach rozwojowych. 

Jacek: Przedostatnia korzyść, o której chcemy powiedzieć. Agile, zwiększa zaangażowanie osób pracujących w zespole. I tutaj dwa takie główne aspekty mają na to wpływ. Przede wszystkim dobrze zdefiniowany i zrozumiały w zespole cel, do którego dążymy i wspólna praca nad rozwiązywaniem złożonego problemu. 

Kuba: I ostatni argument, który byśmy wymienili po stronie korzyści wynikających ze zwinnego podejścia to to, że ułatwia ono wprowadzanie zmian w trakcie pracy. Ułatwia zarówno z perspektywy zespołu, gdzie z góry zakładamy, że będziemy pracować w pewnych małych krokach, co pozwala też po każdym kroku ewentualnie skorygować kurs.

Ale to ułatwienie może być też ważne z perspektywy całej organizacji czy większej części firmy, gdzie te zmiany mogą wynikać ze zmiany strategii, zmian warunków, na których pracujemy, może jakiś istotnych czynników zewnętrznych, które powodują, że pierwotne plany nie mogą być zachowane. I tutaj podejście zwinne silnie wiąże się z tym, że będzie adaptowanie się, będzie modyfikacja planu działania i reagowanie na to, co jest naprawdę aktualnie najważniejsze. 

Jacek: Zdefiniowaliśmy co to jest agile i wymieniliśmy główne korzyści, jakie daje agile. Przejdziemy teraz do części, w której opowiemy jak wykorzystać agile w praktyce. 

Kuba: W tej części nagrania „Co to jest agile?” wymienimy 4 zasady i do każdej z tych zasad dołożymy przykładową, jedną prostą praktykę, od której uważamy, że będzie dosyć łatwo zacząć, jeśli by chcieć wykorzystać podejście zwinne, zacząć je wykorzystywać. Oczywiście tych praktyk jest znacznie, znacznie więcej. Na każde z tych zagadnień można długo, długo generować. Ale chcemy, żeby ten odcinek był bardzo zwięzły i też chcemy przekazać taką najprostszą możliwą instrukcję, jaką uważamy, że można dać.

Jacek: Pierwszą fundamentalną zasadą podejścia zwinnego jest współdziałanie. Mówiąc o współdziałaniu mamy na myśli taką najbardziej rozbudowaną formę współpracy, gdzie grupa osób tworzy zespół, który realizuje bardzo dobrze określony cel. To współdziałanie może występować na dwóch płaszczyznach, czyli zarówno bardzo bliska współpraca wewnątrz zespołu projektowego, pomiędzy osobami o różnych kompetencjach, ale również bardzo bliska współpraca z klientem, użytkownikiem czy odbiorcą tego, co dostarczamy. 

Kuba: Już samo to współdziałanie może być jakimś rodzajem praktyki, czyli to fakt, że tworzymy mocny zespół. Ale gdybyśmy mieli też wymienić jedną praktykę, która tak wprost kojarzy się z zespołami zwinnymi i też bardzo wspiera tę silną współpracę, to jest to praktyka codziennego spotkania zespołu. Zespoły zwinne w toku swojego działania regularnie synchronizują się, synchronizują się codziennie na temat tego, gdzie są ze swoimi pracami. Wzajemnie się tutaj szybciutko dokomunikowują.

Jeśli są jakieś nieporozumienia, odblokowują się wzajemnie, dają sobie też jakieś sygnały o jakichś może zagrożeniach czy potrzeba wzajemnej pomocy. Jest to praktyka, którą też łatwo zaimplementować. Po prostu polega na tym, żeby w zespole ustawić regularny cykl codziennego spotkania krótkiego.

Często kojarzy się tutaj taka dodatkowa wytyczna, że może to jest nie więcej niż 15 minut. To oczywiście będzie zależeć od zespołu. Może to jest 10, może 30 minut, ale w każdym razie chodzi o to, że codziennie bardzo króciutkie, regularne spotkanie, gdzie cały zespół wychodzi z poczuciem, że jesteśmy wszyscy dobrze skomunikowani, wiemy gdzie jesteśmy. Wiemy, jak dalej będzie wyglądał plan na najbliższy dzień. Gdzie jesteśmy z postępami prac. 

Jacek: Druga zasada podejścia zwinnego to dostarczanie. I jak mówimy o dostarczaniu, mamy na myśli dostarczanie na wczesnym etapie prowadzenia prac i często małymi kawałkami. I są takie dwa fundamentalne powody, dla których chcemy to realizować właśnie w taki sposób. Po pierwsze chcemy, jak najszybciej się nauczyć, czy to, co realizujemy, czy to, co dostarczamy, odpowiada na potrzeby naszych odbiorców. Drugi powód, dla którego chcemy wcześniej często dostarczać małe kawałki, wynika z tego, że chcemy jak najwcześniej zacząć dostarczać wartość biznesową. 

Kuba: I ta wartość biznesowa to jest takie pojemne pojęcie. Ono będzie oczywiście bardzo zależne od kontekstu tego, co dany konkretny zespół realizuje. W zależności od tego, co robimy, być może to będzie jakiś namacalny, konkretny produkt, jakiegoś np. projektu, jakaś konkretna faza, etap. Może tu bardziej chodzi o namacalne rezultaty finansowe. Firma zarabia, produkt się sprzedaje. Może wprowadzamy jakieś oszczędności.

W innych przypadkach projekty będą trochę bardziej może skupione na takich aspektach jakościowych, może jakieś usprawnienie dla np. wszystkich pracowników w firmie, czy po prostu wartość dodana dla odbiorców. Cokolwiek dokładnie tu robimy. Tę wartość biznesową sobie oczywiście trzeba doprecyzować w ramach swojego zespołu. A podejście zwinne mówi, dostarcz tę wartość jak najwcześniej, to możliwe, w jakiejś pierwszej części i dostarczaj ją regularnie w kolejnych krokach.

Jacek: Bardzo konkretną praktyką, która wspiera dostarczanie jest przyrostowość. Polega ona na oddawaniu skończonych gotowych kawałków tego, co wytwarzamy. I te kawałki są częścią pewnej większej całości. Robimy to w małych krokach. Każde taki oddany, skończony kawałek z jednej strony może już dostarczać wartość biznesową, o której mówił Kuba. Z drugiej strony każdy taki kawałek jest okazją do tego, żeby się nauczyć, czy to, co robimy, czy sposób, w jaki to robimy, jest właściwy.

 Kuba: I niektórzy takie przyrostowe podejście nazywają też MVP, chociaż jesteśmy bardzo ostrożni, gdy propagujemy tę koncepcję. Jeśli już o tym słyszałeś lub słyszałaś, to dopytaj, co dokładnie mamy na myśli, bo to może się okazać, że to jednak nie jest to, o co nam chodzi. Trzecią zasadą, którą kojarzymy z podejściem zwinnym, to jest refleksja, zatrzymanie się, sprawdzenie się jak jest. Wykonujemy tę pracę w małych krokach, też po to, żeby mieć okazję do tego, żeby zweryfikować, gdzie zmierzamy. To może polegać na introspekcji, czyli takiego zajrzeniu w głąb zespołu i zastanowieniu się, jak się czujemy, tak bardziej na poziomie, powiedzmy, poczucia. Ale to też może być ściśle skupione na przeanalizowaniu danych. Jak na przykład mówimy o tej wartości dodanej w postaci finansowej. To po prostu podsumowanie wyniku, podliczenie sprzedaży czy cokolwiek tutaj, co jest ważne dla danego zespołu. I tu podkreślę to, że ta refleksja to zatrzymanie się, zastanowienie się dotyczy zarówno produktu, to co wytwarzamy, jak i procesu, jak to robimy, jakim zespołem jesteśmy, jak pracujemy.

Jacek: I chyba największym wyzwaniem związanym z refleksją jest pewna taka pokusa, żeby tej refleksji nie dokonywać. Ta decyzja, żeby odpuścić moment refleksji, najczęściej wynika z tego, że mamy bardzo dużo pracy, pędzimy. Być może jesteśmy już opóźnieni z naszymi pracami. No i pojawia się taka myśl, że może tym razem sobie odpuśćmy, może tym razem nie poświęcimy czasu na refleksję, no bo terminy, bo dużo pracy. I jest to pułapka, która w takim najgorszym scenariuszu prowadzi do tego, że zespoły kompletnie porzucają refleksję i po prostu jej nie dokonują. 

Kuba: I naprzeciw wychodzi jedna praktyka, którą rekomendujemy. Nazwijmy tę praktykę stop klatką. Czyli świadome umówienie się w zespole, że regularnie, za każdym razem w umówionym cyklu, np. co tydzień, co dwa tygodnie, zrobimy sobie jakąś część czasu, może osobne spotkanie, może część istniejącego regularnego spotkania, gdzie świadomie odpowiemy sobie na z góry zdefiniowanych kilka pytań.

Na przykład trzy pytania. Co udało nam się zrealizować? W sensie, gdzie jesteśmy z postępami? Jak się nam pracowało? Jakim zespołem jesteśmy? Jak się nam komunikował? Co nam przeszkadzało? I jest spora szansa, że ta lista przeszkód będzie jakimś takim naturalnym wstępem do pewnej rozmowy, że może można by coś zmienić?

 Jacek: I ostatnią zasadą podejścia zwinnego jest zasada usprawniania się. Polega ona na tym, że chcemy ciągle poprawiać się w tym, co robimy i jak to robimy w obrębie zespołu. I takie główne, fundamentalne założenie, które za tym stoi, jest takie, że zawsze jest coś, co możemy zrobić lepiej. Zawsze jest coś, co możemy usprawnić.

Kuba: I tak jak przy tej stopklatce, w ostatniej części powiedziałem, że jest coś, co prawdopodobnie komuś przeszkadzało w zespole. Tak, częścią tego drugiego kroku rozmowy będzie usprawnienie, dyskusja o jednym lub maksymalnie kilku pomysłach. Jak będziemy pracować inaczej w następnym etapie, następnym cyklu, czy po prostu w następnym tygodniu, tak żeby też spróbować pracować inaczej.

Potraktować takie rzeczy jak eksperyment, który w najgorszym razie może nam pokazać, spróbowaliśmy, daliśmy sobie szansę. Niekoniecznie wyszło z jakichś powodów, o których też możemy porozmawiać, ale przynajmniej jakby nie kontynuujemy pracy w jakiś, czy to, powiem za ostro, beznadziejny sposób, czy po prostu w jakiś sposób, który nadal da się jeszcze poprawić. Po prostu szukamy usprawnień. 

Jacek: Konkretna praktyka usprawniania się została wspomniana przez Kubę, czyli możemy się umówić na mały, konkretny eksperyment. Czyli zbudować pewną hipotezę, umówić się, co tak naprawdę byśmy chcieli zmienić. Ustalić, czego się spodziewamy po przeprowadzeniu eksperymentu? Nadać sobie jakąś konkretną ramę czasową. No i ten eksperyment w ramach naszej pracy przeprowadzić, żeby później znów w ramach stop-klatki wrócić do rezultatów tego eksperymentu, no i na bazie wyników podjąć decyzję, co robimy dalej.

Kuba: I tak wzmocnię akcent w tym, co Jacek powiedział o eksperymencie, że warto tak dosyć analitycznie do tego podejść. Czyli jednak sobie bardzo klarownie zdefiniować co kiedy zmieniamy, po czym poznamy, że jest sukces. Żeby tak trochę nie wpaść w taką pułapkę, że się nam wydaje, że pierwszy pomysł, jaki nam wpadł do głowy, że bez większej dyskusji, mimo wszystko tutaj pewne rzeczy warto przegadać, pewne rzeczy warto ustalić, pewne rzeczy warto, tak bym powiedział czarno na białym sobie zdefiniować. Jest to częścią dorosłej, kulturalnej dyskusji. W takim zespole zazwyczaj warto takie rzeczy bardzo jednoznacznie postawić. No i prowadzi też do klarownych kroków, jak poznamy to, że jest lepiej niż było.

Kuba:  I wymienione w tej części nagrania Co to jest agile zasady bazują na modelu Heart of Agile autorstwa Alistaira Cockburn’a, który jest dla nas tutaj taką najważniejszą inspiracją w temacie definiowania, czym jest porządnie rozumiana zwinność. W notatkach do tego odcinka, które znajdziesz albo w opisie apki do słuchania podcastu, albo na stronie porzadnyagile.pl/100, linkujemy do materiału oryginalnego w języku angielskim, który zbiera istotę tego podejścia. 

Jacek: Podsumowując, co to jest agile?

Kuba: Agile to metoda pracy zespołowej polegająca na pracy w krótkich odcinkach czasowych i regularnych rewizjach postępów i planów oraz ich adaptacji.

 Jacek: Filarami agile’a jest współdziałanie w ramach zespołu. Dostarczanie efektów wcześnie i często małymi krokami. Refleksja nad sposobem i wartością rezultatów pracy oraz usprawnianie procesu i rozwijanego produktu.

Kuba: Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej o zwinności, sprawdź nasz webinar, który poszerza treści z tego konkretnego odcinka podcastu. Znajdziesz w nim kolejne punkty związane z istotą agile’a, dodatkowe praktyki. Więcej niż jedna, którą wymieniliśmy i różnorodne przykłady z życia zwinnych zespołów, które spotkaliśmy w czasie naszego funkcjonowania jako osoby pracujące z zespołami zwinnych. Po więcej informacji wejdź na stronę porzadnyagile.pl/wa

 Jacek: Natomiast notatki do odcinka Co to jest agile, w tym kilka kolejnych polecanych odcinków rozszerzających treści poruszone dzisiaj, artykuł, transkrypcję oraz zapis wideo znajdziesz na stronie porzadnyagile.pl/100. 

Kuba: A dla naszych wiernych słuchaczy, którzy towarzyszą nam przez poprzednich 99 odcinków, bo jest to odcinek setny, czyli taki wyjątkowy, chcielibyśmy taką chwilkę celebracji. Cieszymy się, że jesteśmy z Wami, że Ty jesteś z nami, że nas słuchasz. To jest dla nas ważny odcinek. Długo się zastanawialiśmy jak to uczcić i stwierdziliśmy, że tak troszkę wrócimy do korzeni. Czyli zrobimy taki odcinek bardzo podstawowy. Pierwszym odcinkiem był Kto to jest Scrum Master? Teraz może jeszcze bardziej podstawowy, czyli czym jest, co to jest agile. Ale stwierdziliśmy, że taki odcinek też bardzo potrzebujemy my prywatnie i czujemy też, że potrzebuje społeczność.

Jacek: Minęły właściwie ponad cztery lata od momentu, kiedy z Kubą nagrywamy i długo też zastanawialiśmy się, kiedy będziemy gotowi, żeby nagrać odcinek ” Co to jest agile?”. Uznaliśmy, że ten setny odcinek to jest dobra okazja. Jednocześnie te 100 odcinków też było dla nas miłą okazją do refleksji na temat tego, jak zaczynaliśmy, jakie mieliśmy wątpliwości. W ogóle, czy warto nagrywać? Jak nagrywać? No i jakby całą tę drogę, którą z Tobą przyszliśmy sobie podsumowaliśmy. Tak więc, nie wiem, czy kolejna stówka, a myślę, że będzie. 

Kuba: Jest szansa.

Jacek: Ten konkretny odcinek jest być może trochę w mniejszym stopniu dla Ciebie. W szczególności, jeżeli jesteś naszym wiernym słuchaczem lub słuchaczką, a bardziej dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę ze zwinnością. Dopiero wchodzą na tę ścieżkę. Myślę, że bardzo możesz pomóc takiej osobie odsyłając ten konkretny odcinek, w którym definiujemy co to jest agile, czyli czystą zwinność, tak aby osoby dopiero zaczynające miały dobry fundament i dobrą podstawę, żeby iść dalej. 

Kuba: W tym odcinku to będzie już wszystko na dzisiaj. Dzięki Jacek.

Jacek: Dzięki Kuba. I do usłyszenia wkrótce.